Het herpakken van leiderschap

Leiderschap is niet iets dat je hebt, houdt en nooit meer kwijt raakt. Het is, zoals alle onderdelen van een relatie, iets dat continue aandacht en werk vereist.

Het is ook een onderdeel dat je even kwijt kunt raken. In mijn geval gebeurde dit met mijn eigen paard. Daar zat best een oordeel op. Ik ben potjandorie paardentrainer, hoe kan ik nu het leiderschap over mijn eigen paard verliezen? Ik was dus niet alleen het leiderschap kwijt maar daar voelde ik ook nog eens behoorlijk wat schaamte over.

Al doende leert men, dus ook dit was een waardevolle les voor me welke ik graag met je wil delen.

Jade kreeg in september vorig jaar een ernstig ongeluk met als gevolg een grote wond. Het soort wond waarvan je maag drie keer omdraait als je ernaar moet kijken, laat staan verzorgen. De maanden erna bestonden voor mij uit intensieve zorg en grenzen verleggen als het gaat over verzorging en komen opdagen voor je paard.

Gaandeweg kreeg ik de nodige uitdagingen en nu voel ik langzaam de ruimte om hierover te gaan schrijven. Meer verhalen hierover volgen dus zeker. Maar nu even terug naar dit verhaal.

De 6 maanden rust is zowel Jade als mij zwaar gevallen. Niet mogen bewegen met als risico het terug openscheuren van de wond gaf mij een enorme spanning. Het mocht absoluut niet mis gaan, het moest perfect. Als het weer open zou scheuren zou dat mijn schuld zijn en was ik een slechte verzorger. Je kent het wel, de onmogelijke lat die je jezelf oplegt als het gaat over een dierbare.

Jade voelde zich na een paar maanden steeds beter en had eigenlijk helemaal geen zin meer om rustig aan te doen. Ze wilde springen en rennen. Maar dat mocht niet.

Langzaam maar zeker verloor ik grip op mezelf en daarmee ook op Jade. Ik was steeds meer gespannen wetende dat ik de verzorging die dag nog moest doen. Jade bouwde met de week meer spanning op, omdat ze nergens heen kon met al haar energie. Ik kon niet meer goed in vertrouwen aanwezig blijven bij wat ik met haar aan het doen was. Daarmee was ik dus niet meer de leider die zij nodig had. Dit ging van kwaad naar erger en uiteindelijk barstte de bom en moest ik even afstand nemen.

Ik, de paardentrainer, verloor leiderschap over mijn eigen paard.

Ik weet hoe je een paard moet trainen. Ik weet hoe ik Jade moet behandelen. En toch ging het “mis”…

Waarom? Omdat ik zo getriggerd en gespannen was door de situatie dat ik niet meer aanwezig kon blijven als leider. En met aanwezig blijven bedoel ik handelen zonder spanning, in mijn kracht en in vertrouwen.

Mijn conclusie: Dit kan iedereen overkomen. Wanneer je maar genoeg getriggerd wordt in je angst is het ontzettend lastig om leiderschap te blijven tonen.

Mijn volgende conclusie: Iets kan je triggeren in één situatie en helemaal niet in een andere. Ik ben op dit moment een ander paard zadelmak aan het maken en hierin voel ik geen greintje onzekerheid.

Mijn (voorlopig) laatste conclusie: Blijkbaar kun je ook uit je angst en weer terug in je leiderschap stappen, want dat deed ik afgelopen week.

Afgelopen week heb ik haar voor het eerst gelongeerd nadat dit even uit handen was genomen. Ik vond het spannend en voelde de angst omhoog kruipen. De angst dat ik er wellicht weer niet voor haar kon zijn zoals ze nodig had. De angst dat ze wellicht gek zou doen en dat de wond weer open zou springen. Dit was namelijk al twee keer eerder gebeurd.

En toen. Klikte het. Ik ben niet angstig, ik doe angstig. Ik kan dus ook wat anders doen. Ik kan leiderschap ‘doen’. Wat zou ik doen als dit niet mijn paard was en ze niet geblesseerd was? Waar kan ik mijn focus op richten en welke handelingen kan ik uitvoeren?

Het was dus nodig om niet te focussen op angst, maar op handelingen die vallen onder leiderschap. En dat deed ik. En het hielp. Door die shift in focus kreeg ik opnieuw regie over het moment en kon ik loskoppelen van het idee dat angst iets was waar ik niets aan kon doen.

Nou, als paardeneigenaar weet je vast als geen ander dat wanneer een paard je test dit niet na één keer voorbij is. Waarschijnlijk zal ik dit nog wel een paar keer moet herhalen. Maar ik kom opdagen en ik ga het doen. En hopelijk heeft Jade dan gauw genoeg in de gaten dat ik weer ‘back in business’ ben en dat ze kan ontspannen, omdat ze haar leider weer terug heeft.